Bedreigd? Altijd aangifte doen!⚖

De laatste tijd komt de term bedreiging vaker ter sprake dan normaal. Het is daarom wijsheid om hier nader op in te gaan. Willen we het bedreigen en de verharding stoppen, dan dienen duidelijke grenzen gesteld te worden. 

Allereerst is bedreiging een handeling die men niet moet onderschatten. Het kan een gevoel van onveiligheid geven in een omgeving die eerst juist zo vertrouwd aanvoelde, zoals je eigen huis of werkplek. De emotionele impact kan dermate groot zijn waardoor de dagelijkse, gebruikelijke werkzaamheden niet meer naar behoren kunnen worden verricht.

Bedreiging is strafbaar gesteld in artikel 285 van het Wetboek van Strafrecht. Bij de beoordeling van de strafbaarheid gaat het er altijd om wat de precieze bedoelingen zijn geweest, onder welke omstandigheden de bedreiging heeft plaatsgevonden en de algehele context. De wet stelt onder andere bedreiging met zware mishandeling strafbaar.

Ter illustratie de volgende voorbeelden. Stel dat iemand zegt ''ik geef jou een klap'', dan valt deze handeling, uitgaande dat dit een klap is van een normaal persoon, niet zijnde een vechtsporter, weliswaar als bedreiging te kwalificeren, maar kan het niet gecategoriseerd worden onder ''zware mishandeling''. Echter, uit de jurisprudentie valt uit het beoordelingscriterium op te maken dat het van belang wordt geacht of de bedreigde redelijkerwijs kon vrezen dat hij/zij zwaar lichamelijk letsel zou kunnen oplopen.

Een bedreiging als in ''ik zal je doden'' of ''ik sla je helemaal kapot'' is van duidelijker aard. Als we kijken naar de huidige jurisprudentie dan geldt als eis dat bekeken moet worden of een persoon zich in de context waarin de uitlatingen zijn gedaan zich ook werkelijk bedreigd kan hebben gevoeld, maar ook of het echt de bedoeling was van de verdachte om de ander vrees aan te jagen. Zo kunnen bedreigingen die in emotie zijn gedaan ontkomen aan de wet, omdat de opzet van de bedreiger angst aan te jagen niet redelijk aanwezig kan worden geacht.

En de bedreiging tussen vrienden ''ik verkoop je zo een klap'' zal niet zo snel aan de eis voldoen om strafbaar te zijn, terwijl dezelfde bedreiging die door een vreemde wordt gedaan wel aan dit delict zou kunnen voldoen.

Bedreigingen kunnen plaatsvinden door het uiten van bepaalde woorden, door daden en handelingen, ook op social media. Bij het doen van aangifte is het van belang zoveel mogelijk bewijsmateriaal, bijvoorbeeld foto's, teksten en e-mails, te leveren aan de politie. De aangifte kan anoniem gedaan worden en bovendien kan er gekozen worden om een postadres op te geven, waardoor persoonlijke gegevens anoniem blijven. Het is aan Openbaar Ministerie om te oordelen over de vervolgbaarheid van de uitlatingen. De forse maximumstraffen (2-8 jaren gevangenisstraf) maken duidelijk dat de wetgever de bedreiging ziet als een serieus delict.

Ben je bedreigd en doe je vervolgens geen aangifte, dan geef je (on)gewild de boodschap door dat je de bedreiging(en) als normaal en acceptabel beschouwd.