Don't dream your life, live your dream...

Je bent heerlijk op vakantie, geniet van het leven en komt terug met een heleboel verhalen en avonturen die je hebt beleefd. Eenmaal terug begint het dagelijkse leven weer. Ook het checken van je mails hoort bij deze bezigheden. Na meerdere aanmeldpogingen gedaan te hebben, lukt het je uiteindelijk een code op te vragen door deze aan je telefoonnummer te koppelen. Je durft het eigenlijk niet aan, je mailbox zal nu wel vol zitten na je vakantie. Het moment van de waarheid; je mond valt open, je begrijpt het niet, vindt het raar en heel apart... Je hebt namelijk geen één mail ontvangen. Niet eens van die irritante reclamemails?! Je begint je instellingen zorgvuldig door te nemen en jawel, er is een onbekend e-mailadres aan jouw e-mailadres gekoppeld, je bent gehackt! Je herstelt je gegevens, koppelt deze aan een betrouwbaar e-mailadres en binnen enkele dagen stromen er allerlei betalingsherinneringen met incassobedreigingen binnen van allerlei producten die jij nooit hebt besteld. Je ben

Zelfs de NOS bericht er over alsof de inspiratie is vervlogen: "Liquidatie na liquidatie na liquidatie" is de titel van het artikel waarin wordt vermeld dat alweer de 20ste criminele afrekening heeft plaatsgevonden in hartje Amsterdam in een jaar tijd. Heel bizar, ik kijk naar de afbeelding bij het artikel. Mijn straat staat er op. Ongewild ben ik, zijn anderen, mijn buren, de kinderen in mijn buurt, een onderdeel geworden van een reeks aan brute afrekeningen. Het is een wereld waarin geweld prevaleert boven alle overige waarden, een wereld waarvan we weten dat het bestaat maar die toch zo ver van je bed lijkt te staan. Wat leer je van zo'n gruwelijke gebeurtenis? Een hoop. Je leert mensen kennen; mensen in je buurt, mensen die dicht bij je staan, je leert de stadse en landelijke denkwijze en in sommige gevallen de wereldse mentaliteit kennen. Je hoort mensen praten over een onderwerp waar normaal gesproken het liefst geen woord over valt: de dood. Genuanceerder: spreken

‘Ik wil gewoon dat ik gelukkig ben.’ Geluk. Iedereen wilt het en is er naar op zoek. Wat is dat eigenlijk, geluk? Hoe ziet het eruit? Hoe voelt het? Heeft ‘geluk’ een bepaalde smaak of geur? Eeuwen zoekt men er naar. Er zijn verhalen, gedichten en zelfs levens aan toegewijd. Waarom? Volgens bepaalde bronnen kan geluk gedefinieerd worden als ‘het tevreden zijn met de huidige levensomstandigheden’. Is het dan zo dat wij nooit gelukkig zijn met ‘’huidige omstandigheden’, omstandigheden waarin we ons bevinden? Of zijn de huidige omstandigheden van ‘niet-gelukkig’ aard? Wanneer dan wel? Heeft geluk bijvoorbeeld een limiet? Wanneer weten we zeker dat we ‘het te pakken’ hebben? Heeft geluk bijvoorbeeld een limiet? Wanneer weten we zeker dat we ‘het te pakken’ hebben? Hoe dient het pad naar geluk bewandeld te worden? Gaat dat via wetenschap? Via religie? Geen van beiden? Het streven naar geluk…wat zijn onze maatstaven daarvoor? Bestaan er algemene regels die een ieder zou kunnen toepas

Je hoort het vaker, je ziet het vaker én het aanbod is groter dan ooit tevoren. Sushi is hip. Niet zomaar hip, heel erg hip. Je bent hip, als je sushi eet. Goed ook, want sushi is gezond: laag in vet en calorieën en boordevol goede voedingsstoffen. Ja, maar onderschat sushi niet. De Japanse lekkernij kan heel  sneaky  een duivel voor je lichaam worden. Ik geef je graag een mini snelcursus 'sushi', zodat je bij je volgende a ll you can eat  weet waar je op zou kunnen letten. Een stukje bewustwording dus. Dat is ook hip. Sushi is een goede bron van gezonde omega-3-vetzuren, eiwitten en allerlei andere gezonde voedingsstoffen. Het nadeel is echter dat je grote hoeveelheden sushi moet wegtikken om aan de dagelijkse portie 'toegestane' calorieën te komen. Een kleine portie sushi bevat ongeveer 450 calorieën; te weinig om je een voldaan gevoel te geven. Je weet hoe dat gaat bij een sushitent waar je zoveel kunt eten als je op kunt. Dat resulteert al gauw da

Het onderzoek van drs. Sarai Boelema, promovenda te Universiteit van Utrecht, dat het effect van alcohol in het puberbrein meet, toont aan dat er geen harde bewijzen zijn voor omvangrijke schade dat door alcohol veroorzaakt zou worden.   Aan het onderzoek deden 2230 jongeren mee met verschillende leefgewoontes, achtergronden en van verschillende leeftijden. De drinkers functioneerden niet slechter dan niet-drinkers als het gaat om geheugen, impulscontrole en concentratievermogen. ‘ Wat wij gedaan hebben is dat wij een grote groep jongeren gedurende langere tijd gevolgd hebben en hen een aantal taken die de concentratie of mentale flexibiliteit meten, hebben laten afleggen’, aldus Boelema. Op de vraag of veel-drinkers minder scoorden dan niet-drinkers geeft de onderzoeker aan geen verschillen te hebben ontdekt. De groep jongeren zijn voor een duur van vier jaren gevolgd en onder de definitie ‘drinker’ valt volgens dit onderzoek een persoon die iedere week, minstens 1 keer p

Woord. Veel meer dan een groep klanken en letters alleen. Een woord kan zoveel zeggen. Slechts één ervan. Weerspiegeling van emotie, statements, denkwijze... In o.a. woorden drukken wij uit hoe we ons voelen, wat we denken en wat anderen mogen weten. Soms, laten wij een woord vallen en gunnen we de wederpartij een eigen interpretatie, een eigen ruimte voor betekenistoevoeging. Soms ook niet, dan draait het om hetgeen wij willen uitdrukken en doet de interpretatie van de ander er niet aan toe. Soms gebruiken we massaal bepaalde woorden in een dergelijke constructie met de bedoeling een 'vaststaande' betekenis te hechten aan de woorden in casu. Maar we vergeten...betekenissen van woorden zijn aan verandering onderhevig. Maar goed ook. Woorden die wij gebruiken, zeggen veel over ons als persoon. Over hetgeen we willen duidelijk maken. Woorden kunnen separeren, verbinden, bekritiseren of complimenteren. Dat wij als samenleving veelvuldig bepaalde termen gebruiken, zegt meer over

‘Als ik zoiets van zo dichtbij zou meemaken, zou dat zo anders zijn’, heb ik altijd gezegd. 'Anders' in de zin van ongeloofwaardig, erg, bizar…Dat was het ook. Ene buurman werd op nieuwjaarsdag, op klaarlichte dag in mijn woonwijk, in mijn straat, op de tegels waar ik vele voetstappen heb gezet, vermoord. En hoe. Gewoon, neergeschoten. Wellicht van dichtbij. En de daders zouden volgens de politie te voet zijn gevlucht. Het idee, dat er mensen met een bewuste, voorbedachte plan naar mijn straat afreizen, iemand doden en zich daarna mengen in het publiek, misschien zelfs meekijken of koelbloedig weglopen…mijn straat was zijn onschuld verloren... Ik betrap me er zelf op dat ik 'gewoon neergeschoten' met alle gemak kan zeggen en typen. Is het wel zo gewoon? Is gewoon ook normaal? Als iets gewoonlijk vaker voorkomt, verwordt het dan tot iets dat 'normaal' is? Van zo dichtbij, zo iets ergs. Ik heb gedacht dat wij, de buurtbewoners, hier niet zo snel ov

Copyright Melk&Dadels Eten betekent niet enkel dat men zichzelf voedt. Er zijn onder andere tal van sociaal-culturele en historische elementen die van invloed zijn op wat we eten, wat we lekker vinden, hoe we eten en waarom we iets al dan niet eten. Een voedingsmiddel is meer dan alleen maar een product, zo kan het dienen als statussymbool of kan het de identiteit van een individu reflecteren, wat een reden kan zijn waarom iets wordt genuttigd. Mensen laten door hun eten en drinken zien dat ze tot een bepaalde cultuur behoren. Kikkerbillen in Europa, insecten in Afrika, hondenvlees in Azië…Zelfs de Franse keuken kan met zijn oesters, escargots, niertjes, schimmelkazen e.d. de rest van de wereld de kriebels bezorgen. ‘Om als ‘eetbaar’ te gelden, moet een bepaald soort voedsel vooral cultureel, misschien zelfs meer dan biologisch, als dusdanig worden beschouwd. 'Zowel de sociale rol van voeding, als de familiale, regionale of religieuze gewoonten en de symbolische wa